شخصى در مدینه مدرسه اى تأسیس کرد و به آموزش کودکان مشغول بود. روزى
یکى از فرزندان امام حسین(ع) به مدرسه وى رفت و آیه شریفه « الحمدلله رب العالمین » را آموخت. وقتى به منزل برگشت، آیه را
تلاوت کرد و معلوم شد آن را در مدرسه اى از معلم آموخته است.
امام حسین(ع) هدایاى زیادى براى معلم فرستاد به طورى که موجب شگفتى
عدهاى از یاران آن حضرت گردید.
آنها نزد امام آمدند و عرض کردند: آیا آن همه پاداش به معلم رواست که
شما در برابر آموزش یک آیه، این همه هدیه براى معلم فرستاده اى؟!
حضرت فرمود: آنچه که دادم چگونه برابرى مىکند با ارزش آنچه که او به
پسرم آموخته است.
ایشان با این کار ارزش والاى معلم را به تمامى یاران و پیروان خود گوشزد
نمود
.
حدیث :
« کُنْتُ کَنْزاً مَخْفیّا فَاَحْبَبْتُ اَنْ اُعْرَفَ وَ خَلَقْتُ الْخَلْقَ لِکَیْ اُعْرَفَ »
------------------------------------------------
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
أجوَدُکُم مِن بَعدِی رَجُلٌ عَلِمَ عِلما فنَشَرَ عِلمَهُ؛
بخشنده ترین شما پس از من، کسى است که دانشى بیاموزد، آنگاه دانش خود را بپراکند.
میزان الحکمه ، ح 13825
------------------------------------------------
امام صادق علیه السلام :
تَواضَعُوا لِمَن طَلَبتُم مِنهُ العِلمَ؛
در پیشگاه کسى که از او دانش مى آموزید، فروتن باشید.
کافى : ج 1 ، ص 36
سلام ، الان هم این جوریه ، اون قد پاداش و حقوق به معلما می دن که بقیه حیرون موندن !!!!!!!!!!!!!
